A-2...

මුත්තය්යා  පාරේ පිහිටි  අප විශ්ව විද්‍යාලීය නේවාසිකාගාරය වෙත මා  මුල්ම දිනයේ  ගියේ තරමක චකිතයකිනිඅපේ කාමරය A -2 විය. නවක වදය පිලිබඳ සැකයෙන් එහි ගිය අපිට එහි සිටි ජේෂ්ට  අක්කලගෙන් ලැබුනේ නොසිතු  පිළිගැනීමකි .ඔවුන් cake  ගෙනවිත් තේ පිලියෙල  කර සාදයක් සූදානම් කර තිබුණි. මේ නේවාසිකාගාරයේ අප සිටි A -block  එක  luxury ය.එසේ වූයේ අනිත් block වල තිබුන කාමර විශාල ගණන වෙනුවට මෙහි කාමර 6 ක් පමණක් තිබීමත් නේවාසිකයන් 8 දෙනෙකු පමණ වූ කාමර වෙනුවට මෙහි කාමරවල 4 දෙනකු පමණක්   සිටීමත්ය . එයිනුත් A -block හි highly residential ම කාමරය  A -2ය. එනම් සර්ව රාත්‍රිකව  තෙකලා විදුලියය. අවුරුද්දේ  බොහෝ කලක් වැහි වතුර ඇඳ  ළඟය . ටිකක් හය්යෙන් හිනාවුනොත්  warden  දොර ළඟය

සර්ව රාත්‍රිකවම  A -2 හි විදුලි බුබුළු දැල්වී තිබුනේ මම  රෑ  වෙනතුරු පාඩම් කිරීම හා මගේ රූමි පාන්දරින්ම නැගිට පාඩම් කිරීම නිසාය ...විද්‍යා විෂයන් හදරූ ශිෂ්‍යාවන් රූපවාහිනිය  පුවත්පත් බැලීම දුලබ වුවද  එවකට සති පතා  විකාශය වූ හින්දි චිත්‍රපට  එකක් නැරබීම නිසා  මට කලා  හා නීති පීඨ වල ෆිල්ම් mates ල බොහෝ වුහ . රු .10ක් පමණ  වූ රෑ  කෑම  token උදෙන්ම ගැනීමත් නැවත රාත්‍රී පිගානට තබා hostal  canteen එකට දී බත් බෙදන තුරු ඔහේ කියවමින් හෝ රූපවාහිනියේ එවෙලේ විකාශය වූ  ඕනෑම දෙයක් නැරබීම අපේ එදවස පුරුද්ද විය . බත් පිගන් මාරුවීම් , පෝලිමේ  රණ්ඩු  බෙහෙවින් සුලබ විය . ජංගම දුරකථන සුලබ නොවූ එකල අපි නිවසට කතා කලේ නේවාසිකාගාර භූමියේ තිබු Super card box එකෙනි.මල් කඩන්නියන් සුලභ වූ නිසා නිවසට හදිසි පණිවුඩයක් දීමට වුව අඩු වශයෙන් පැයක් වත් පෝලිමේ   රැදී සිටීමට  සිදු වීම  සාමාන්‍ය දෙයක් විය . නේවාසිකාගාරයේ පොදු දුරකතනයට නිවසේ අයට  call  ගැනීමට අවස්ථව ලැබීම කණ  කැස්බෑවා  විය සිදුරින් අහස බැලීමටත් වඩා  දුර්ලභ වූ අතර A -block  එකට  සුරංගි  යන නමට call  යයි කීවොත් ඒ සඳහා දිවීමට 4 දෙනෙක් සැදී පැහැදී සිටියහ . ඒ සුරංගි , සුරංගා , සුරංගිකා  හා සුරංගනී ලෙස" සුරංගි " ප්‍රභේද 4ක් එහි සිටි නිසාය . අසල Moor  ක්‍රීඩාන්ගන්යේ  හි සංගීත සංදර්ශනයක්  ඇත්නම් තාප්පය අයිනට ගොස් සවන්දීම Cricket match එකක් ඇත්නම් study hall  එකට යාම  (ක්‍රීඩාන්ගන්යේ තණ  තිල්ල  හොඳටම  දර්ශනය වූ යේ study hall   එකට ය)  very  studious අපි මෙහෙදී  සිදු කල  ක්‍රියාය. එදවස මා  ඇඟිලි ගනිමින් සිටයේ සිකුරාදා හෝ vacation  එනතුරුය . ඒ A -2 වලින්  ගැලවීමටය . නමුත් මගේ  ජීවිතයේ  හොඳම කාලයෙන් වසර 3ක් ගත කල A -2 මතකය  අදද සුන්දරය ... කණගාටුවට කරුණ නම් A -2 වෙත  නැවත යාමට නොහකී වී මයි..ගියත් නැවතීමට නම් කෙසේවත් නොලැබීමයි...