A-2...

මුත්තය්යා  පාරේ පිහිටි  අප විශ්ව විද්‍යාලීය නේවාසිකාගාරය වෙත මා  මුල්ම දිනයේ  ගියේ තරමක චකිතයකිනිඅපේ කාමරය A -2 විය. නවක වදය පිලිබඳ සැකයෙන් එහි ගිය අපිට එහි සිටි ජේෂ්ට  අක්කලගෙන් ලැබුනේ නොසිතු  පිළිගැනීමකි .ඔවුන් cake  ගෙනවිත් තේ පිලියෙල  කර සාදයක් සූදානම් කර තිබුණි. මේ නේවාසිකාගාරයේ අප සිටි A -block  එක  luxury ය.එසේ වූයේ අනිත් block වල තිබුන කාමර විශාල ගණන වෙනුවට මෙහි කාමර 6 ක් පමණක් තිබීමත් නේවාසිකයන් 8 දෙනෙකු පමණ වූ කාමර වෙනුවට මෙහි කාමරවල 4 දෙනකු පමණක්   සිටීමත්ය . එයිනුත් A -block හි highly residential ම කාමරය  A -2ය. එනම් සර්ව රාත්‍රිකව  තෙකලා විදුලියය. අවුරුද්දේ  බොහෝ කලක් වැහි වතුර ඇඳ  ළඟය . ටිකක් හය්යෙන් හිනාවුනොත්  warden  දොර ළඟය

සර්ව රාත්‍රිකවම  A -2 හි විදුලි බුබුළු දැල්වී තිබුනේ මම  රෑ  වෙනතුරු පාඩම් කිරීම හා මගේ රූමි පාන්දරින්ම නැගිට පාඩම් කිරීම නිසාය ...විද්‍යා විෂයන් හදරූ ශිෂ්‍යාවන් රූපවාහිනිය  පුවත්පත් බැලීම දුලබ වුවද  එවකට සති පතා  විකාශය වූ හින්දි චිත්‍රපට  එකක් නැරබීම නිසා  මට කලා  හා නීති පීඨ වල ෆිල්ම් mates ල බොහෝ වුහ . රු .10ක් පමණ  වූ රෑ  කෑම  token උදෙන්ම ගැනීමත් නැවත රාත්‍රී පිගානට තබා hostal  canteen එකට දී බත් බෙදන තුරු ඔහේ කියවමින් හෝ රූපවාහිනියේ එවෙලේ විකාශය වූ  ඕනෑම දෙයක් නැරබීම අපේ එදවස පුරුද්ද විය . බත් පිගන් මාරුවීම් , පෝලිමේ  රණ්ඩු  බෙහෙවින් සුලබ විය . ජංගම දුරකථන සුලබ නොවූ එකල අපි නිවසට කතා කලේ නේවාසිකාගාර භූමියේ තිබු Super card box එකෙනි.මල් කඩන්නියන් සුලභ වූ නිසා නිවසට හදිසි පණිවුඩයක් දීමට වුව අඩු වශයෙන් පැයක් වත් පෝලිමේ   රැදී සිටීමට  සිදු වීම  සාමාන්‍ය දෙයක් විය . නේවාසිකාගාරයේ පොදු දුරකතනයට නිවසේ අයට  call  ගැනීමට අවස්ථව ලැබීම කණ  කැස්බෑවා  විය සිදුරින් අහස බැලීමටත් වඩා  දුර්ලභ වූ අතර A -block  එකට  සුරංගි  යන නමට call  යයි කීවොත් ඒ සඳහා දිවීමට 4 දෙනෙක් සැදී පැහැදී සිටියහ . ඒ සුරංගි , සුරංගා , සුරංගිකා  හා සුරංගනී ලෙස" සුරංගි " ප්‍රභේද 4ක් එහි සිටි නිසාය . අසල Moor  ක්‍රීඩාන්ගන්යේ  හි සංගීත සංදර්ශනයක්  ඇත්නම් තාප්පය අයිනට ගොස් සවන්දීම Cricket match එකක් ඇත්නම් study hall  එකට යාම  (ක්‍රීඩාන්ගන්යේ තණ  තිල්ල  හොඳටම  දර්ශනය වූ යේ study hall   එකට ය)  very  studious අපි මෙහෙදී  සිදු කල  ක්‍රියාය. එදවස මා  ඇඟිලි ගනිමින් සිටයේ සිකුරාදා හෝ vacation  එනතුරුය . ඒ A -2 වලින්  ගැලවීමටය . නමුත් මගේ  ජීවිතයේ  හොඳම කාලයෙන් වසර 3ක් ගත කල A -2 මතකය  අදද සුන්දරය ... කණගාටුවට කරුණ නම් A -2 වෙත  නැවත යාමට නොහකී වී මයි..ගියත් නැවතීමට නම් කෙසේවත් නොලැබීමයි... 

තක්ෂිලාවේ ..ඔබයි සියපත

ගුරු ගීතය මුලින්ම කියෙව්වේ අටේ පන්තියේදී ..ඒ යාළුවෙකුගෙන් ඉල්ලගෙන ..එත් එදා දැනුනේ නැති තරමට ඒ කතාව ගැන සංවේදී වුනේ 10 පන්තියේදී සාහිත්‍ය උත්සවයකදී  තෑග්ගක්  විදියට ඒ පොත ලැබිල කියෙව්වමයි. ඒ ඒ වෙනකොටත්  ඉතාම නිහඩ ළමයෙක් වූ  මගේ මන් වත් නොදැන සිටි දක්ෂතා ගොඩක් අපේ පාසලේ ගුරුවරු හදුනා ගෙන සිටි නිසයි . පසු කලෙක කෙටි කලක් ගුරු වෘත්තියේ යෙදුනත් සම්පත් අනුන දරුවෝ සිටි ඒ පාසලේ  අල්තීනායි ල හිටියේ නැති තරම් ..එත් "හරි පුදුම ඉස්කෝලේ " පොතේ සිටි ටෝට්ටෝ චන් ල නම් හිටියා ...ඒ දරුවන්ටත් ගැටළු තිබුණ .ඇති තරම් මුදල් වියදම් කරත්  දරුවන්ට සතුට දෙන්න ඕන බොහොම සරල දේවල් ටිකක් කියල දන ගත්තේ එහෙදි....

 

එත් ඇත්තටම දුයිෂෙන්ලා දැක්කේ අද ඉන්න තනතුරට ආවට පස්සේ ...සම්පත් නැහැයි කියලා දොස් කියා කිය ඉන්නේ නැතිව තිබෙන සම්පත් වලින් උපරිම ප්‍රයෝජන අරන් තම පාසලට වගේම ප්‍රජාවටත්  සේවය කරන  අය  හමුවෙලා ..ඒ ය කරපු විශ්ව කර්ම  වැඩ දීසින්ම දැකල තියෙනව.. ඒ වගේම ඒ අයගේ කැපවීම නිසා කලේ පිපිලා කළෙම පරවෙලා නොගිහින් සුවද විහිදුවන් අල්තීනයිලත් හමුවෙලා තියෙනවා....ඉඳ  හිට  අහන්න දකින්න ලැබෙන සිද්දි නිසා ගුරු සේවය පිරිහිලා කියන්න ඉක්මන් වෙන්න ඕනේ නැ ... කොහොමත්  හොඳ දේට ප්‍රචාරය අඩුයි...

 

ගුරු  දිනයදා  ලියන්න ඕනේ සටහනක් අද ලියන්නේ එදා ජාතික ගුරු උපහාර වැඩසටහනේ සංවිධාන කටයුතු නිසා විවේකයක් නොතිබූ  නිසයි ..මේ සටහන අවසාන කරන්නේ එදා ඇසුණු ගුරු අභිමන් ගීයෙන්...සෞන්දර්ය අධ්‍යක්ෂ  තුෂාර ගුණතිලක මහතා රචනා කළ  නියෝජ්‍ය  අධ්‍යක්ෂ විශාරද එඩ්වඩ් ජයකොඩි මහතා සංගීතවත් කර සිසු පිරිසක් සමග ගායනා  කරන මේ ඊට  කලින් අසා  තිබුනත් අසන හැම වරකම පුදුම ගෞරවයක් , භක්තියක් සිතට එනවා ...

දුලබ මුතු කැට  ලොවට වඩනා

අමිල ගුණ  මිණි  බබළනා

සතර දෝවනා ... තක්ෂිලාවේ ..ඔබයි සියපත

ගුරු මෑණියනි ..ගුරු පියාණෙනි ...

Necto & Friendship

 

 

Necto  බාල  කාලයේ  සිට  මගේ  ප්‍රියතම බීමයි . එකල එකල  මා  පාසලේ සිට නිවසට කැදවාගෙන ආවේ සීයාය .ඒ පසුව ගාල්ල ජාත්‍යන්තර ක්‍රීඩාංගනය වූ  එවකට ගාලු මහජන ක්‍රීඩාංගනය මැදින්  වූ short  cut  එකෙනි .ක්‍රීඩාංගනයේ  පසු කලෙක තණ තිල්ල වූ හරියට එනවිට මට Necto බඩගිනි ඇතිවේ . මගේ ඉල්ලීම්  බරපතල උද්ගොෂණයකට පෙර සැමවිටම සාමකාමීව  ඉටු විය . පසු කලෙක පශ්චාත් උපාධිය සදහා ශිෂ්‍යත්වයක්  ලැබ  මැලේසියාවට එන විට  Necto බෝතලයක් ගෙන ආවේ  අවුරුද්දක්ක්ම එය  නොලැබීමේ  දුක තුනී කරගැනීමට ය . එහෙත්  Necto  බෝතලයට  පින් සිදු වන්නට මට බොහෝ වටිනා මිතුරියක් ජීවිතයට එක්  කර ගත හැකි විය . ඒ මන් හිස්  Necto බෝතලය   ටික දිනක් වතුර ගෙනයාමට  භාවිත කල නිසාය .

එවිට මම මැලේසියාවට පැමිණ  මාසයක් වත් නැත . මා  සමගම පශ්චාත් උපාධිය සදහා ශිෂ්‍යත්වයක්  ලැබ පැමිණි  උදාරා අක්කා හා මම  විශ්ව විද්‍යාලීය lower ground canteen එකේ  අපේ බඩු තබා කෑම බෙදා ගෙන එනවිට දිග කොණ්ඩයක් හා පාංශු දේහදාරී සිරුරකට උරුමකම් කී ඉන්දියානු ස්වරූපයේ තරුණියක් බෝම්බයක් නිෂ්ක්‍රීය කරන්නට සැරසෙන හමුදා භටයෙකු සේ විමසිල්ලෙන් නිරීක්ෂණය කරමින් සිටියාය . අපි ශ්‍රී ලංකාවෙන්ද යන්න විමසු ඇය තමාද 100% Sri Lankan  බව පවසා එදා සිට අපේ Mango friend විය .( මැලේසියාව Mango වලට වඩා රඹුටන් වලට ප්‍රසිද්ද නිසා  මෙය "රඹුටන් friend " ලෙස සංශෝදනය විය යුතුය..) මේ 3න්  යහළු වික්‍රමය ඉන් පසු "China  Town "," Musjid India " හරහා  නිතරම සැරිසැරීම සුලබ දසුනක් වූ  අතර weekend eke "Vista A -2- 16 " හි සිට මොනවා හෝ දෙයක්  රත් කර බඩට දමාගෙන  "Bukit Jalil " චන්ද කොට්ටාශයතුල වූ දැවෙන ප්‍රශ්න සාකච්චා කරමින් සිටීම සාමාන්‍ය දෙයක් විය

අපි  ලංකාවට පැමිණි පසු ඇ ද අධ්‍යාපන කටයුතු සම්පූර්ණ කර  ලංකාවට පැමිණියත්  විවාහයෙන් පසු  නැවත විදේශගත විය . ඔෆීසියටම පැමිණ මගුලට ආරාධනා කලත්  හරියටම ඒ දිනවලම කෙටි කලකට රට යෑමට  සිදු වූ නිසා සහභාගී වීමට නොහැකි විය . මා නැවත එනවිටම වාගේ  ඔවුන්  දිවයිනෙන්  පිට වීම නිසා මූණු පොතෙන් හැර ඉන් පසු දකින්නටත් බැරිවිය .එත්  එදා Necto  බෝතලයදෙස  බලා  සිටියාටත්  වඩා  විමසිල්ලෙන්  මගේ Profile  දෙස  බලා  සිටින  ඇ මගේ  හැම update එකකටම like ,comment දමයි . තවමත්  මගේ කාමරයේ  මේසය උඩ  ඇති  සහභාගී  නොවූ Wedding  invitation  එකට අනුව  හෙට ඇයගේ ප්‍රථම විවාහ සංවත්සරයයි .Happy Anniversary Imesha & Sameera..!!!         

සාරිය

 

 

 

 

මා  මුලින්ම සාරියක් ඇන්දේ මට අවුරුදු 17 දී පමණ මගුල් ගෙදරකට යාම සඳහාය . එය අම්මා විසින් ඇන්දවූ අතර මා  කල එකම ක්‍රියාව  වූයේ ඇය  කියන ලෙස එහාට මෙහාට හැරීම පමණි.  එයට  කලකට පසු campus hostel එකේදී Social එක වෙනුවෙන් එය ඇන්දවුයේ හොස්ටල් එකේ අක්කා කෙනෙකි. Batch photo ගන්නා  විට ඒ වනවිට හොස්ටල් එකේ සිටි අක්කලා වූ අපි අතුරින් සාරී  ඇඳීමේ ශිල්පය ප්‍රගුණ  කර සිටියේ 2කු  බැවින් උදේ 8.00 ගැනීමට නියමිත වූ Batch photo එක සදහා සාරී ඇඳීමේ කාර්යය සඳහා අවදිවූයේ පාන්දර 3ට බැව් නම් තවම මතකය. මම  එකල සාරිය මෙන්ම සාරි අදින රැකියාද අප්‍රිය කලෙමි.

විශ්ව විද්‍යාලයේ final year results ඒමටත් පෙර ලත් ගුරු පත්වීමට ( මෙය රජයේ පාසලක් නොවේ.) සාරිය ඇඳීම අනිවාර්ය වූ අතර එතන්දීද පිහිටට අවේ අම්මා සහ අම්මාගේ  සාරිය .රැකියාවේ  2වැනි දවසේ interval එකට පෙරම අම්මා අන්ද එවූ සාරිය එහෙන් මෙහෙන් එල්ලෙන්ට විය . එම පාසලේම සේවය කල මා උගත් පාසලේම ඉගෙනගත් දිෂානි අක්කා  මෙහිදී පිහිටට ආ අතර  ඇය  Computer lab එකේදී නැවතත් මට සාරිය ඇන්දවිය . කෙසේ වෙතත් හැමදාම සාරිය ඇඳීමට අනුන් සරණ පැතීම සිදු කල නොහැකි නිසා මා බොහෝ වරක් උත්සාහ දරා  3 වැනි දින සිට තනියම සාරි ඇඳ පාසල් ගියෙමි. බොහෝ කලක් සාරි ඇඳීම නිසා විනාඩි 10න් සාරී ඇඳීමට තරම් කාර්යක්ෂම වී සිටිමි. සාරිය මෙන්ම සාරි   අඳින රැකියාද ප්‍රිය කල Campus එකේ මගේ රූමි සුරංගි පසු කලෙක සාරි නොඅදින රැකියාවක් තෝරා ගත්තාය . කර්මානුරූපව මට ලැබුනෙම සාරිම ඇඳිය යුතු රැකියාය .

අද නම් මූලික මිනිස් අවශ්‍යතාවක් වන " ඇඳුම් " යන්න මට දැනෙන්නේ සාරිය යන්නට සමාන පදයක් ලෙසය . කොතරම් තිබුනත් ඇති නොවන හැම මාසයකම අනිවාර්රෙන්ම ගන්නා තරමටම සාරීය දැන් මගේ ජීවිතය සමග බැදී  තිබේ. අද මම සාරිය මෙන්ම සාරි අඳින රැකියාද  ප්‍රිය කරමි