දෙතොල නොකී කව .......

කාලයේ වැලි අතර සැඟවුණු
සැන්දෑවන් තව බොහෝ තිබුණා
එහෙම සවසක දෙතොලේ පැහැයට
නා දළුත් විලි වැද ව සැලුණා

එකම වහලක සෙවණ ලදදා
නුහුරු හැඟුමන් කිරුළු පළදා
ළමැද තුනුවිල කැලතී  රසයක
මිහිරි රීදුමක මතක තිබුණා

දින සතිද බෝ  ගතවී සපිරී
පෑල දොර පෙම් කවිය දැවුණා
පිපිරී දෙතොලක ලවණ තැවරූ
රුහිරු කොපුලත රැදී මිදුණා

සිල් ගැනීම හා සිල් රැකීම

සිල් ගැනීමට හැමෝම උන්නදුය. සමහරු 4 පෝයටම සිල් ගනිති. බෝ දෙනෙකුට සිල් ගැනීමට ඇති උනන්දුව සිල් රැකීමට නැත. සිල් ගත වෙලේ පටන් CCTV කැමරාවකටත් වඩා සමහරු ශූක්ෂ්මය . සිල් ගෙන ඇති දරුවන් දග කරන්නේද , සිල් ගත් තරුණියන් කතා කරත්ද තරුණ තරුණියන් එක ළඟ සිටින්නේද යන මෙකී , නොකී සියල්ල කැමරාවේ සටහන් වේ. කටින් කටටද සමහරවිට උක්ත තරුණ තරුණියන්ගේ දෙමාපියන්ටද , පන්සලේ හමුදුරුවන්ටද  පෝය දින සිතේ සැහැල්ලුව නැතිවී යයි.

තවත් කොටසක් මාසයකම පලා මල්ල පෝ  දාට දිග හරී. ඇමෙරිකාවේ සිටින පුතාගේත්, ඕස්ට්‍රේලියාවේ ඉගෙන ගන්නා මුනුබුරගේත් වර්නනාවය. නැතහොත් ගෙදර ඉන්න ලේලියගේ දොස්ය . අල්ලපු ගෙදර සිටින දීග නොගිය තරුණිය හෝ විවාහ වී වසර 2ක් ගියද දරුවෙක් නොලැබූ යුවලක් ගැනය. මා දන්නා හැටියට සිල් ගැනීමේදී කය වචන සිත සංවර කර ගත යුතුය. කය කෙසේ වෙතන් සිත නම් රට වටේ ලොව වටේ ඇවිදී. මේ කියමන් අසා උරණ නොවිය යුතුය. හැමෝම මෙසේ නැත. සිල් ගන්න වාර ගණන උනන්දුවෙන් කියන්නා සේම සිල් රකින වරා ගණන ගැනද ස්වයෝ විව්ච්නයක් කිරීම  වටී

රගපෑම් ඉවරයි

"ජීවිතය රගමඩලකි . අපි එහි නළුවෝ වෙමු " යයි ශේෂ්පියර් විසින් පවසන ලදි කියවේ. මේ කතාව වෘත්තීය නළු නිලියන් නොවූ ජීවිත රඟ මඩලේ රංගනයෙන් දක්ෂකම් පාන නළු නිලියන් ගැනය. මේ අය ගේ අර්න්ගනය කොතරම් තාත්විකද යත් ඔවුන් යොදා චිත්‍රපටයක්හැදුවා  නම් ශ්‍රීලංකාවට ඔස්කාර් සම්මානයක් දිනා  ගන්නටද තිබුණි. අවිවාදයෙන්ම  ජීවිත රන්ගමඩලේ නිලියන් නළුවන්ට වඩා දක්ෂය. මේ රගපෑම් සමහර විට භාවාතිශය. සමහර විට භයන්කාරය .තතු දන්න්නන්ට විහිලු සහගතය. විනොදජනකය. බලය හා මුදල් ඇති විට මේ රංගනය "තෙසාබ්" හි මධුරි ඩික්සිත් ගේ රංගනයට වැඩ වේගවත්ය.මවගේ පියාගේ චරිතයට වුව ආවේශ වන්නට   යන්නේ තත්පර ගන්නකි. නැති විට "බන්ටි ඔර් බබ්ලි" හි ඓශ්වර්යා රායි ගේ මෙන් ආරාධිතය . එක වරක් පමණක් නැටුමක් නටා යන අතර පසුව වුන දෙයක් නැත. මේ රගපෑම් එය පෙන්වන පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාටද වෙනස්ය. එකම පවුලේ බිරිඳට හා සැමියාට වෙනස් රංගන්යන්ය . බිරිඳ ඉදිරියේ " බේටා " හි අරුණා අයිරානි ගේ රගපැම්ය . සැමියාට " ලාඩ්ලා " හි ෆරීඩා ජලාල් ගේ රගපැම්ය. සමහර විට තමාගේ දරුවාටත් විශේෂයක් නොකරන බව පෙන්වයි. " Mother India " හි නර්ගීස් වගේය .එවිට මට "කභි කුෂි කබි ගම් " හි  කාජල් ගේ චරිතය හෝ " කහානි " හි විද්‍යා බාලන් රගන චරිතය රග පෑමට සිතේ. ( මේ චරිත වල ස්වභාවය දන්නේ නැත්නම් You  tube බලන්න )

වැඩට යන නෝනලා සහ ගෙදර ඉන්න නෝනලා...

සමහර නෝනලා වැඩට යන අතර සමහර නෝනලා ගෙදර සිටිති . වැඩට ගියත් ගෙදර සිටියත් නෝනලා වීම නිසාම වගකීම් රැසකි. ගෙදර සිටින නෝනලා ගේ තත්වය වඩා ශෝචනීයය . කවුරුත් කියන්නේ නෝනා නිකන් ගෙදර ඉන්නා බවකි. දරුවන්ට අනුව අම්මලා ගෙදර බත් උයති. එනමුත් වැටුප් , දීමනා හෝ නිවාඩු නොලබා ඔවුහු 365 දිනම සේවය කරති. ගෙදර දොරේ සියලු වැඩපල කර දරුවන්ගේ සැමියාගේ කටයුතුද සමහර විට කිසිදු ඇගයීමක් නොලබාම කරති.
වැඩට යන නෝනලට කාලය සමග ඇත්තේ තරගයකි . උදේ සිට වැඩ කර ළමුන් පාසල් යවා , ස්වාමි පුරුෂයන් වැඩට යවා බස් වල කෝච්චි වල තෙරපී වැඩට දුවති .පරක්කු වුන විට රැකියා ස්ථානයේ රැවුම් ගෙරවුම්ය. ගෙදර වගකීමක් අතපසු වූ විට කළ හොඳ ඔක්කොම ඉවරය.
පසුගිය දිනක වැඩට යන නෝනා කෙනෙක් ඇති වැඩට යන ස්වාමිපුරුශය්කුගේ උදානයක් මුහුණු පොතේ දුටිමි. මගේ නෝනා උදේ 4 ට නැගිටලා සියලු ගෙදර වැඩ දරුවන්ගේ වැඩ කරල් වැඩට යනවා . ආපහු අපි දෙන්න වැඩ ඇරී එන්නේ එකටයි. මන් මහන්සි නිසා එහෙමම ඉන්නවා .නෝනා ඒ ඇඳුමින්ම කුස්සියට  ගිහින් තේ හදලා මගේ සපත්තු මේස් ගලවලා , රෑට කෑම  උයල , මගේ හා ළමයින්ගේ රෙදි හෝඳල තමයි එයා ඇඟ සෝදන්න යන්නේ. ඒ නෝනගේ කැප වීම අගයන අතරම ඒ මහත්තයා ඕව ප්‍රසිද්ධ කර "ඔයා හරි වාසනාවන්තයි. හොඳ නෝනා කෙනෙක් ඉන්නේ " වැනි comments සඳහා පිළිතුරු සපයන කාලයෙන් නෝනාට පොල් ටිකක් ගා , ළූණු ගෙඩියක් සුද්ද කර දුන්නා නම් ඔයිට වඩා වටිනා බව වැඩට යන නෝනා කෙනෙක් ලෙස මගේ අදහසයි.
සේවා ස්ථානය අසන්න වීම, එහි මිත්‍රශීලී වටපිටාව නිසා සහ ගෙදර වැඩට මහත්තයගෙන් ලැබෙන උදවු නිසා මෙය මගේ ප්‍රශ්නයක් නොවේ. කෙසේ වෙතත් වැඩිහිටි ස්වාදීන  පිරිමියෙකු ලෙස ක්‍රියා කරනු විනා අංග විකල හැසිරීමක් නොදැක් වන ස්වාමි පුරුෂයකු හා විවාහ වී ඇති බැවින් කවා , පොවා , අන්දා , සරසා මහත්තයා ගෙදරින් එලියට යැවීමට මට කවදාවත් සිදුවී නැත . කොහොම වුනත් දෙන්නා දෙමහල්ලන්ගේ එකඟත්වය මත ඕනම විදියකට ගෙදර වැඩ කර ගත හැකි නිසා මේ විවේචනයක් නොවේ. 

සුදු සහ කළු

සමාජ සම්මතයට අනුව මට කළු සමක් ඇත. මගේ නැගිලා දෙදෙනාම සුදු වුවද මට එය ප්‍රශ්නයක් නොවුනේ මගේ දෙමාපියන් අපිට සමව සැලකීම නිසා වන්නට ඇත. මේ පිළිබඳව මට ඇති මුල්ම මතක මා 7 වසරේදී වූ සිදුවෙමකි. පාසල් සඟරාවක කවරයක් සඳහා ශිෂ්‍යාවන් තෝරන්න පැමිණි අක්කලාගේ තේරීම වූයේ සුදු ළමයින්ය.  අම්මලා  විවාහ යෝජනා ගෙනෙන සමයේ අනික් පසින් අසන අනිවාර්ය පැනය "සුදුද?" යන්නයි. සති අන්තයේ ගෙදර ආ විට කන්කරච්චලයක් වන මේ යෝජනා වලින් ගැලවීමට මම මෙය එකල අයුදයක්ද කර ගතිමි. සුදු කෙනෙක්නෙ හොයන්නේ ..මන් හරියන්නේ නෑ ...කියමින් excuse එකක් ගෙන විවාහ යෝජනා සැහෙන ගණනකින් ලිස්සා යාමට එකල මට හැකිවිය. මගේ විවාහය මම ම සොයා ගත් කෙනෙක් සමග වූ නිසා  ත්  සමාජ සම්මතයට අනුව සුදු සමක් ඇති ඔහුටත් මටත් මේ වර්ණබේදවාදය අවුලක් නොවිණි. නමුත් අපේ සමේ පැහැයන්ගේ  වෙනස ප්‍රශ්නයක් කරගත් අය ඇත්තෝ දුලබ නොවිණි. මගේ රැකියාවට , විවාහයට , ඉගෙනීමට හෝ සමාජ සම්බන්ධතා වලට සමේ පැහය ප්‍රශ්නයක්  නොවුනද අද ඇත්තේ  සුදු යනු පැහැපත් යන්නට පර්යාය පදයක් වී ඇත.  එමෙනම් ලසන්න නම් ඒ සුදු විය යුතු බවටත් මතයක් ගොදනෙමින් ඇත. රස්සාවට , නැන්දම්මා හමුවීමට මෙන්ම ජීවිතයේ සියලු ප්‍රශ්න විසදන්න fairness creme වලට හැකිය. Injection ගස ගෙන හෝ අස්වබාවික සුදක් ලබා ගන්නට උත්සහ ගන්නන් බෙහෙවි. සමහර වෘත්තීන්ට පෙනුම වැදගත් බැව සැබෑවකි. නමුත් අන්තර්ජාතිකව නම් කළු සමක් ඇති models ලටද ඉල්ලුමක් ඇත. දවස පුර සමේ පැහය ගැන කරදර වන ගැණු දරුවන්ට කියන්නට ඇත්තේ සමේ පැහය කුමක් වේවා ඉන් අහියෝග ජය ගැනීමට ඇති දායකත්වය නොගිනිය හැකි තරම් කුඩා බවය.