Take me home country Roads...

ලිවීමට බොහෝ දේ ඇතත් කලකට පෙර ඉතා ප්‍රිය කළ ගීතයක් ගැන ලියන්න හිතුනේ මගේ මිත්‍රයෙක්  සමග වූ සන්වාදයක් නිසා..සංගීතයට ඇල්මක් දක්වන මේ මිතුරාගෙන්  මා ප්‍රියතම ගායකයා කවුද කියල ඇහුවේ දිවුල්ගනේ, වික්ටර් , සුනිල් එදිරිසිංහ වගේ පිළිතුරක් බලාපොරොත්තුවෙනුයි ..එත් ඔහු ගත් කටටම කීවේ  Jhon Denver කියලා Country Roads කියලා ඌන පූරණයක් දැම්මේ මගේ සංගීත දනුමේ තරම හොදින්ම දැන හිටි නිසා වෙන්න ඇති . ගායකයා ගැන දැනුම අඩු වුනත් ගීතය නම් ඉස්කෝලේ යන කලේ ඉඳලා කටේ තිබුන අහන්න ආස එකක් .. ගීතය ආරම්භ වෙන්නේ මෙහෙමයි ...

Almost heaven, West Virginia

Blue Ridge Mountains, Shenandoah River

Life is old there, older than the trees

Younger than the mountains, blowing like a breeze

 ඉස්සර හොස්ටල් එකේ ඉඳලා සිකුරාදාට ගෙදර එද්දී  බෙන්තර පාලම පාස් වුන ගමන් මට හැමදාම ලොකු සතුටක් දැනුනා...අධි වේගී මාර්ග නැති ඒ කාලේ ගෙදර යන්න තව පැයකටත් වඩා කාලයක් ගියත් දැන් අපේ ගම තියෙන දිස්ත්‍රික්ක සීමාවට ආවම දැනෙන්නේ අමුතුම හැගීමක් ...Denver කියන West Virginia දැකලවත් නැති මට  Shenandoah River වෙනුවට  බෙන්තර ගඟ ආදේශ වුන ..Blue Ridge Mountains වගේ නැතත් අපේ ගෙදර තියෙන පොඩි කඳුගැටයත් මට දිව්‍ය ලෝකයක් තමයි ...හැම ගමකම කෙනෙකුට මේක තමන්ගේ ගමට ආදේශ කරගෙන රස විදින්න හැකිවීම විශේෂයක් ....

 අවුරුද්දක් පිට රට ඉඳලා ලංකාවට එන දවසට  කලින් දවසේ මගේ FB status update එක වුනෙත් මේ පොස්ට් එකේ මාතෘකාවේ තිබෙන ගීත කණ්ඩයමයි ...

Country roads, take me home

To the place I belong

West Virginia, Mountain Mama

Take me home, country roads

.Bukit Jaleel ඉදන් KLIA එන අධි වේගී  මාර්ගය හොඳටම slow කියලා දැනුනෙත් flight duration එක හරි දිගයි කියලා  දැනුනෙත් එදයි...

අදත් මේ ගීත කණ්ඩය ඇහෙන විට මගේ සිත යන්නේ ගමට ..ඒ වගේම ගෙදරට ලන්වෙන්කොට දැනෙන ඒ හැගීම අදටත් විස්තර කරන්න බැ

 Denver ගීත වලින් මා කැමතිම අනිත් ගීතය " Leaving on a Jet Plane" .....දෛවයේ සරදමකට වගේ John Denver

මිය ගිහින් තියෙන්නෙත් ගුවන් අනතුරකින්මයි ... එත් ගමින් හමන සුළගත් සැපයි කියන ලෝකේ කොහේ හිටියත් උපන් ගමත් එක්ක  හිතින් බැදෙන දහසක් දෙනාගේ හිතේ Denver
ගේ හඬ සදා අමරණීයයි ...

 

Link for the Song: http://www.youtube.com/watch?v=znN8m0KAOGI

Lyrics:

Almost heaven, West Virginia
Blue Ridge Mountains, Shenandoah River
Life is old there, older than the trees
Younger than the mountains, blowing like a breeze

Chorus:
Country roads, take me home
To the place I belong
West Virginia, Mountain Mama
Take me home, country roads

All my memories, gathered 'round her
Miners' Lady, stranger to blue water
Dark and dusty, painted on the sky
Misty taste of moonshine, teardrop in my eye

Chorus

I hear her voice, in the morning hour she calls me
The radio reminds me of my home far away
And drivin' down the road I get the feeling
That I should have been home yesterday, yesterday

Chorus x 2

• 

Do the Paap Poap

මා නිරංජලා මිස් ගේ elocution පන්ති ගියේ 1 වසරේ සිටය. මේ පන්තියේ ගාල්ලේ විවිද පාසල් වල මෙන්ම විවිද පන්තිවල සිසුන්ද විය . අපේ පන්තියේ පොඩ්ඩන් වූයේ අපිය . අපි යනු මා , නිරෝෂා වැන්නවුන්ය.සැම දිනකම ඈ පන්තිය ආරම්භ කරන්නේ "Do... the Paap Poap" කියාය. ඉංග්‍රීසි උච්චාරණය සඳහා කට හුරු කිරීමට පවතී මේ අභ්‍යාස ඒ දිනවල නම් මට අපබ්‍රන්සයක්ම විය. ඊට පසුව මිස් පන්තියෙන් ප්‍රශ්න අසයි . ඇගේ සමහර ප්‍රශ්න මුරලිදරන්ගේ "දුස්රා පන්දු " මෙනි. පාසැල තුල වැඩිපුර ඉංග්‍රීසි භාෂාවට නැඹුරු වාතවරනයක් පවතී නිසා කොන්වන්ට් එකේ ළමයින් නම් මේ පන්දු වලට 6-4 ප්‍රහාර එල්ල කළහ . සේව්වන්දී , කිෂානි වැන්නවුන් " master blaster"ලා වෙද්දී මා නම් සැමවිටම කලේ පාදය පසු පසට ගෙන ආරක්ෂාකාරී පියවරක් අනුගමනය කිරීමයි. එත් බොහෝ අවස්ථාවලදී මගේ wicket එක මිස් නිරංජලා විසින්අඩු ලකුණු ගණනකදී දවා ගන්නා ලදී .කෙසේ වෙතත් local exam එකේ examiner මෙන්ම සුද්දකු වූ London exam එකේ examiner ද මිස් නිරංජලා මෙන් උපක්‍රමශීලී පන්දු යවන්නන් නොවූ නිසා හෝ ඔවුන් අප කෙරේ අනුකම්පාවෙන් බලු නිසා exam වලදී නම් අපි අත දිග හැර ලකුණු රැස් කලෙමු. මේ පන්තිය නිසා පාසලේ ඉංග්‍රීසි පාඩමේදී පොරවල් වීමටද අපිට හැකිවූයේ පාසලේ 3 වසරේ දී කල " Radient Way-First step" එක අපි ඊට වසර 2කට පෙරම elocution පන්තියෙදී නිමකර තිබීමයි . අද මිස් නිරංජලා කොහේ ඉන්නවාදැයි දන්නේ නැත .එත් පසු කලෙක සබකෝලයෙන් තොරව නිවැරදිව ඉංග්‍රීසි කතා කිරීමටත් උච්චරණයටත් මේ "Do the Paap Poap" එක උපකාර වූ බැව නම් කිවයුතුමය.

ආකාස පාලමේ සිට ශ්‍රී පෙටාලින් දක්වා...

මා කුඩා කල දුම්රිය නැරබීමට දැක්වූයේ දැඩි කැමැත්තකි . මගේ නිවසට දුම්රිය දර්ශනය වුවද  එකල මා වඩා ප්‍රිය කලේ ආකාස පාලමේ සිට කෝච්චි බැලීමටයි ..එදවස  tution පන්ති වලින්ද පෙම්කරන්නද සුලබ නොවූ  හෙයින්  කැනල් පාර දිගේ පයින් ගොස් ආකාස පාලමට නැග  අවුරුදු 3-4 ක් වූ මට කෝච්චි පෙන්නීම අපේ තාත්තාට ගැටළුවක් නොවන්නට ඇත. දුර ගමනක් යනවිට බුස් එකට  නැග ටික වෙලාවකින් වමනය දමන මා රැගෙන අපේ අම්මලා කොළඹ ගියේම කෝච්චියෙනි. දෙමාපියන් රජයේ සේවකයන් වූ නිසා හිමිවූ වොරන්ට් එක නිසා මෙය ආර්ථික වශයෙන් ලාබදායක වන්නට ඇත . අධිවේගී මාර්ග තියා semi luxury වත්  ගැන අසා නොතිබූ ඒ කාලයේ කෝච්චියෙන් කොළඹ යාම අපට මහා චාරිකාවක් විය .ගාල්ල ස්ටේෂමෙන් කෝච්චියේ සීට් ඇල්ලීමට  එය නැවත්වීමට පෙර නැගීම හෝ කෝච්චියේ ජනේලයෙන් ආසන මතට බෑග් දමන මගීන් අතර තෙරපී කෝච්චියේ වාඩිගත් පසු අප පසු කර යන ගස් දෙස බලමින් කොලඹ යාම එකල ආශ්වාදනීය අත්දැකීමක් විය.
දෙමාපියන් නොමැතිව  මුලින්ම කෝච්චියේ ගියේ නම බාලදක්ෂිකා කඳවුරකට සහබාගි වී "රජරට රැජින" ගෙන් ගාල්ලට ඊමේදීය . එදා නම් කෝච්චියේ අදිපත්‍ය අතට ගත්තේ අපේ කෙලි නඩයයි .
විශ්ව විද්‍යාලයට ගිය පසු A/C බස් පැමිණීමත්  එවකට නේවාසිකාගාර ගාල්ල -කොළඹ බස් මාර්ගයේම පිහිටීමත්  නිසා කෝච්චියේ ගියේ කලාතුරකිනි. නැවත කෝච්චියේ හිතේ හැටියට ගියේ මැලේසියාවේ අධ්‍යාපනය ලබද්දීය. අපේ නේවාසිකාගාරයේ සිට ශ්‍රී පෙටාලින් දුම්රිය පොලට ඇත්තේ කෙටි දුරකි. ගුවන් යානයක මෙන් දුම්රිය පදවන්නා මගීන් පිළිගෙන ඉංග්‍රීසි සහ මැලේ බසින් ගමනාන්තය  කියන මේ දුම්රිය මෙන්ම  Re-Usable ටිකට් ද මුලදී අපට ගොඩයට මැජික් විය . අපි ෂොපින් ගියෙත් පන්සල් ගියෙත් වතාවක් ගුවන් තොටුපොළේ සිට අවෙත් දුම්රියෙනි. ( Monorail, KTM, LRT, Express, උමං දුම්රිය මේ මොනවා වුනත් මට නම් කොච්චිමය.)
කුඩා දැරියක හැමදාම හවසට  ඉතා අඩු පහසුකම වලින් යුත් කෝච්චි නැරබීමට ගිය මම පසු කලෙක   සේවා කාලය තුල ලද පළමු පන්තියේ වොරාන්ට් 3 කිසිම වෙලාවක බාවිතා කර නැත . යුද්දය නිසා ඇතිවූ බෝම්බ බිය හා තනිව ගමන් බිමන් යාමේදී හදිසි දෝෂයකදී වෙනත් දුම්රියකට නැගීමට හෝ මහා මාර්ගයකට යාමට අපහසුව මෙයට මූලික හේතු වන්නට ඇත. A/C, නරබුම් මැදිරි  පහසුකම් ඇතිව  දුම්රිය සේවාව නවීකරණය වී   ඇති බැවින්  ඉදිරියේදී නම් යන්නට සිතා සිටිමි. එහෙත් එදා ආකාස පාලමේ සිට දුම්රිය බලා සතුටු වූ දැරිය වෙත ආපසු මා ගෙන  යාමට නම්  විදුලි දුම්රියක් වුවද අසමත් වනු ඇති බව නම් දනිමි.

The Doll song

Doll Song එකට අපි සම්බන්ද වූයේ 4 වසරේදීය . අපේ ඉංග්රීරසි ගුරුතුමිය වූ ජයවර්ධන මහත්මිය එය පුහුණු කළාය . බෝනික්කන් පිරිසක් විසින් කියන ගීතයක් වූ ඒ සඳහා ගුරුතුමිය විසින් සිසුවියන් තෝරාගත්තේ ඉදිරිපත් කිරීමේ දක්ෂතාවම සලකා බැවින් තලෙළු සමක් තිබූ මට මෙන්ම මටත් වඩා අඳුරු සමක් තිබූ බෝනික්කියන් වීමේ අවස්ථාව උදාවූ බව පවසන්නේ ඇයට ගරු කිරීමක් වශයෙනි. කෙසේ වුවත් English Day එකේදී නම් පාට පාට Make up දමා අප බෝනික්කන් සේම සැරසු බව නම් තවම මතකය . වේදිකාව ඇරෙන්නේ බොන්නිකන් පහත ගී කණ්ඩය ගයමින් පැමිණීමත් සමගය..
Tramp Tramp Tramp Tramp here we come along ..
Tramp Tramp Tramp Tramp dolls to nothing wrong
මේ ගීතය කොතරම් ජනප්රිaය වූවාදැයි කියනවානම් ප්රාකථමික අංශයේ පමණක් නොව විද්යා්ලයේ පැවති වෙනත් concerts රාශියක් සඳහාද අපි බෝනික්කන් වීමු . මහජන දර්ශනයක්ද පැවතී එක වරෙක අපි එක දිනක් තුල 3 වරක් මෙය ඉදිරිපත් කළෙමු . අපි 6 වසරට එත්ම dollsලා වයසින් මෙන්ම සිරුරින්ද වැඩීම නිස හෝ වෙනත් ගීත පාසැල තුල ජනප්රිළය වීම නිසා මේ ගීතය ඉදිරිපත් කිරීම ඉබේම නැවතී ගියේය .

එදා මා සමග එකම doll house හි සිටි වින්දනී පාසල් වියේදීම ජීවිත වේදිකාවෙන් බැස ගියේ හදිසි රෝගී තත්වයක් නිසාය .ටීනා පාසල් වියේදීම විදේශයක පදිංචියට ගිය අතර අද කොහි සිටිනවදැයි නොදනිමි. මාර්ක් සකර්බර්ග් ට පින් සිදු වන්නට ආශිනි , නිලුක්ෂි, මනුරි , දිනුෂි , සරිතා , දසුනි, දිනුෂි තුලානි වැනි බෝනික්කන් නම් තවම මා සමග මූණු පොතෙන් ගනු දෙනු කරයි